Παρασκευή, Νοεμβρίου 28, 2008

Πνευματική ιδιοκτησία: δικαίωμα αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση

'Αρθρο 18 Ν.2121/1993 -

Κεφάλαιο 4ο
Περιορισμοί του Περιουσιακού Δικαιώματος

Άρθρο 18: Αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση

1. Με την επιφύλαξη των επομένων παραγράφων επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή ενός έργου, που έχει νομίμως δημοσιευθεί εφόσον η αναπαραγωγή γίνεται για ιδιωτική χρήση εκείνου που την κάνει. Δεν αποτελεί ιδιωτική χρήση η χρήση στο πλαίσιο μιας επιχείρησης ή μιας υπηρεσίας ή ενός οργανισμού.

2. Η ελευθερία της αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση δεν ισχύει όταν με την αναπαραγωγή εμποδίζεται η κανονική εκμετάλλευση του έργου ή βλάπτονται τα νόμιμα συμφέροντα των δημιουργών και ιδίως: α) όταν αναπαράγεται αρχιτεκτονικό έργο σε μορφή κτιρίου ή άλλης παρεμφερούς κατασκευής, β) όταν αναπαράγεται, με τεχνικά μέσα, έργο των εικαστικών τεχνών, που κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό ή η γραφική παράσταση μουσικού έργου.

3. Εάν για την ελεύθερη αναπαραγωγή του έργου χρησιμοποιούνται τεχνικά μέσα, ήτοι συσκευές εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, συσκευές ή εξαρτήματα μη ενσωματωμένα ή ενσωματώσιμα στην κύρια μονάδα ηλεκτρονικών υπολογιστών που λειτουργούν σε συνάρτηση με αυτούς και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την ψηφιακή αντιγραφή ή για την ψηφιακή μετεγγραφή από ή προς αναλογικά μέσα (εξαιρουμένων των εκτυπωτών), μαγνητικές ταινίες ή άλλοι υλικοί φορείς πρόσφοροι για την αναπαραγωγή ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, συμπεριλαμβανομένων των υλικών φορέων ψηφιακής αντιγραφής - όπως CD-RW, CD-R, φορητοί οπτικοί μαγνητικοί δίσκοι χωρητικότητας άνω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (άνω των 100 Mbytes), αποθηκευτικά μέσα/ δισκέτες κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (κάτω των 100 Mbytes) φωτοτυπικά μηχανήματα, χαρτί κατάλληλο για φωτοτυπίες, οφείλεται εύλογη αμοιβή στο δημιουργό του έργου και στους κατά την παρούσα διάταξη δικαιούχους συγγενικών δικαιωμάτων, εξαιρουμένων των προς εξαγωγή ειδών. Η αμοιβή ορίζεται σε 6% της αξίας των συσκευών εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, συμπεριλαμβανομένων και των συσκευών ή εξαρτημάτων μη ενσωματωμένων ή μη ενσωματώσιμων στην κύρια μονάδα του ηλεκτρονικού υπολογιστή (εκτός από σαρωτές), των μαγνητικών ταινιών ή άλλων υλικών φορέων πρόσφορων για την αναπαραγωγή ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας καθώς και των υλικών φορέων ψηφιακής αντιγραφής - εκτός από τα αποθηκευτικά μέσα/δισκέτες κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (κάτω των 100 Mbytes) - και σε 4% της αξίας των φωτοτυπικών συσκευών, των σαρωτών, του χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπίες και των αποθηκευτικών μέσων (δισκέτες) χωρητικότητας κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων (κάτω των 100Μbγτeς). Σε κάθε περίπτωση ο υπολογισμός της αξίας γίνεται κατά την εισαγωγή ή τη διάθεση από το εργοστάσιο. Η αμοιβή καταβάλλεται από τους εισαγωγείς ή από τους παραγωγούς των αντικειμένων αυτών και σημειώνεται στο τιμολόγιο, εισπράττεται δε από οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που λειτουργούν με έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού και καλύπτουν εν όλω ή εν μέρει την ενδιαφερόμενη κατηγορία των δικαιούχων. Η αμοιβή που εισπράττεται από την εισαγωγή ή την παραγωγή φωτοτυπικών μηχανημάτων, χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπίες, αποθηκευτικών μέσων (δισκετών) κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων και σαρωτών (4%) κατανέμεται εξ ημισείας μεταξύ των πνευματικών δημιουργών και των εκδοτών εντύπων. Η αμοιβή που εισπράττεται από την εισαγωγή ή την παραγωγή των συσκευών εγγραφής και υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, των συσκευών και εξαρτημάτων μη ενσωματωμένων στην κύρια μονάδα ηλεκτρονικών υπολογιστών (6%), καθώς και των υλικών φορέων ψηφιακής αντιγραφής εκτός από τα αποθηκευτικά μέσα (δισκέτες) κάτω των 100 εκατομμυρίων ψηφίων, κατανέμεται κατά 55% στους πνευματικούς δημιουργούς, 25% στους ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες και 20% στους παραγωγούς γραμμένων μαγνητικών ταινιών ή άλλων γραμμένων υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας. Στην έννοια των φωτοτυπικών μηχανημάτων ή συσκευών συμπεριλαμβάνεται και κάθε πολυμηχάνημα το οποίο έχει τη δυνατότητα φωτοαντιγραφικής αναπαραγωγής.

4. Κάθε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης έχει το δικαίωμα να ζητήσει οποτεδήποτε από οποιονδήποτε οφειλέτη, κοινοποιώντας του σχετική γραπτή πρόσκληση, να δηλώσει εγγράφως και υπευθύνως κατά το ν. 1599/1986 προς τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας: α) τη συνολική αξία των συσκευών εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, φωτοτυπικών μηχανημάτων, χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπίες, ηλεκτρονικών υπολογιστών ή άλλων τεχνικών μέσων τα οποία χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή έργου κατά τα ανωτέρω και τα οποία κατά περίπτωση εισήγαγε ή διέθεσε (ή επώλησε) και β) ότι αυτή είναι πράγματι η συνολική αξία χωρίς καμία απόκρυψη. Μέσα σε ένα (1) μήνα από την κοινοποίηση της σχετικής πρόσκλησης ο οφειλέτης υποχρεούται να υποβάλει στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας την ως άνω υπεύθυνη δήλωση υπογραμμένη από τον ίδιο, όταν πρόκειται για ατομική επιχείρηση, ή από τον κατά το Καταστατικό εκπρόσωπό του, όταν πρόκειται για εταιρεία.

5. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δεν δικαιούνται να ζητήσουν από τον ίδιο οφειλέτη την υποβολή νέας υπεύθυνης δήλωσης πριν παρέλθουν έξι (6) μήνες από την υποβολή της αμέσως προηγουμένης.

6. Αν ο οφειλέτης δεν συμμορφωθεί με την υποχρέωση υποβολής της υπεύθυνης δήλωσης που αναφέρεται παραπάνω, το μονομελές πρωτοδικείο, δικάζον κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, διατάσσει την άμεση εκ μέρους του κληθέντος υποβολή της υπεύθυνης δήλωσης με την καταδίκη, σε κάθε περίπτωση μη συμμορφώσεώς του, χρηματικής ποινής υπέρ του αιτούντος οργανισμού συλλογικής διαχείρισης ενός (1.000.000) μέχρι δέκα (10.000.000) εκατομμυρίων δραχμών.

7. Αν ο οφειλέτης, μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από τη δημοσίευση της παραπάνω απόφασης, δεν συμμορφωθεί με την υποχρέωση υποβολής της υπεύθυνης δήλωσης, αίρεται ως προς αυτόν, ανεξάρτητα από κάθε άλλη κύρωση, ο χρονικός περιορισμός των έξι (6) μηνών, κατά τα ανωτέρω, και οποιοσδήποτε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης δικαιούται να ζητήσει από αυτόν υποβολή υπεύθυνης δήλωσης κάθε μήνα. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται ως προς καθεμία υπεύθυνη δήλωση οι διατάξεις της αμέσως προηγουμένης παραγράφου.

8. Κάθε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης με δικές του δαπάνες, δικαιούται να ζητήσει τον έλεγχο της ακρίβειας του περιεχομένου οποιοσδήποτε υπεύθυνης δήλωσης από έναν ορκωτό ελεγκτή που ορίζεται από τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Σε περίπτωση άρνησης του οφειλέτη να δεχθεί τον ανωτέρω έλεγχο, η διενέργειά του διατάσσεται από το μονομελές πρωτοδικείο, σύμφωνα με όσα ορίζονται παραπάνω. Η εκάστοτε έκθεση του ορκωτού ελεγκτή κατατίθεται στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας και αντίγραφο αυτής δικαιούται να λάβει κάθε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης. Η διενέργεια νέου ελέγχου κατ' αίτηση άλλων οργανισμών συλλογικής διαχείρισης για την ίδια δήλωση αποκλείεται.

9. Τα δικαιώματα των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης που αναφέρονται στις προηγούμενες παραγράφους έχουν κατ' αλλήλων και όλες οι επιχειρήσεις που εισάγουν ή παράγουν ή διαθέτουν (ή πωλούν) τεχνικά μέσα και υλικούς φορείς που υπόκεινται στην αμοιβή του παρόντος άρθρου. Στην περίπτωση διενέργειας ελέγχου από ορκωτό ελεγκτή, η σχετική δαπάνη βαρύνει την επιχείρηση που ζήτησε τη διενέργειά του.

10. Σε περίπτωση κατά την οποία για την καταβολή της εύλογης αμοιβής επιλέγεται ο εισαγωγέας, είτε πρόκειται για εισαγωγή είτε για ενδοκοινοτική απόκτηση των αναφερομένων στην παράγραφο 3 του άρθρου 18 του ν. 2121/1993 υλικών φορέων ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας ή άλλων τεχνικών μέσων, η αμοιβή υπολογίζεται επί της αξίας που αναγράφεται στο τιμολόγιου του ξένου οίκου, η δε προβλεπόμενη από το παρόν άρθρο σημείωση επί του τιμολογίου γίνεται επί του τιμολογίου διάθεσης των εν λόγω υλικών φορέων και τεχνικών μέσων και αναφέρει απλώς ότι στην τιμή διάθεσης περιλαμβάνεται και η υπολογισθείσα επί της ανωτέρω αξίας αμοιβή της παραγράφου 3 του άρθρου 18 του ν. 2121/1993. Η αμοιβή καθίσταται απαιτητή τρεις (3) μήνες από την εισαγωγή.

11. Όταν στην ίδια κατηγορία ή υποκατηγορία δικαιούχων υπάρχουν περισσότεροι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και η συμφωνία για τη μεταξύ τους κατανομή του ποσοστού της εύλογης αμοιβής δεν έχει επιτευχθεί μέχρι την 1η Απριλίου εκάστου έτους, η κατανομή των ποσοστών της εύλογης αυτής αμοιβής στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης της κάθε κατηγορίας ή υποκατηγορίας δικαιούχων, ο τρόπος είσπραξης και καταβολής, καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια καθορίζεται με απόφαση του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (Ο.Π.I.). Η απόφαση του Ο.Π.I. διαμορφώνεται σύμφωνα με τις απόψεις των ενδιαφερόμενων οργανισμών συλλογικής διαχείρισης την καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη και τις ακολουθούμενες πρακτικές σε διεθνές και κοινοτικό επίπεδο. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης που δεν συμφωνούν με την απόφαση του Ο.Π.I., μπορούν να ζητήσουν από το Μονομελές Πρωτοδικείο δικάζον κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων να καθορίσει άλλη κατανομή, οι οφειλέτες όμως υποχρεούνται να καταβάλουν στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης την εύλογη αμοιβή με βάση την απόφαση του Ο.Π.I.. Η καταβολή αυτή συνεπάγεται την εξόφληση και ελευθέρωσή τους.


__________________________

Το κεφάλαιο 4 του Ν.2121 περιλαμβάνει τους περιορισμούς των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι περιορισμοί αυτοί αποτελούν προσπάθεια του νομοθέτη να εξισορροπηθούν τα δικαιώματα των δημιουργών/επιχειρήσεων με τα ατομικά δικαιώματα των χρηστών.


Στο άρθρο 18 του Ν.2121 το ατομικό δικαίωμα του χρήστη που ο νομοθέτης αποπειράται να εξισορροπήσει με την πνευματική ιδιοκτησία, είναι η ιδιωτικότητα. Οι ενέργειες που ασκεί κάποιος σε ένα έργο, όταν βρίσκεται μέσα στο σπίτι του ή σε ένα πλαίσιο ιδιωτικότητας (στο οποίο εντάσσεται και ο προσωπικός υπολογιστής) καλύπτονται από συνταγματική προστασία.

Το τελικό σημείο προστασίας της ιδιωτικότητας είναι να μη θίγεται η κανονική εκμετάλλευση του έργου και να μην βλάπτονται νόμιμα συμφέροντα του δημιουργού.

Επομένως, ένα σύστημα peer to peer καλύπτεται από την συνταγματική προστασία της ιδιωτικότητας στο μέτρο που η χρήση ενός ξένου έργου δεν φτάνει στο παραπάνω σημείο. Ωστόσο, οι παραβιάσεις αυτές δεν αποτελούν στην Ελλάδα λόγο άρσης του απορρήτου των επικοινωνι

Επειδή λοιπόν ο νομοθέτης δεν θέλει να παραβιάσει το απόρρητο των επικοινωνιών, ούτε την ιδιωτικότητα των χρηστών, εισάγει ένα περίεργο τεκμήριο: ότι όποιος αγοράζει υλικό εγγραφής έργων (ταινίες, dvd, film, συσκευές καταγραφής ήχου, εικόνας, αναπαραγωγής κειμένων κλπ) δηλαδή τόσο αναλώσιμα όσο και μηχανήματα, κατά τεκμήριο στην ιδιωτική του χρήση θα προβει σε αναπαραγωγή που προσβάλλει την κανονική εκμετάλλευση του έργου. Γι' αυτό επιβαρύνει τον αγοραστή όλων των παραπάνω με ένα ποσοστό το οποίο μετακυλίεται στην τιμή του προϊόντος. Το ποσοστό αυτό εισπράττουν οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης για κάθε κατηγορία δημιουργιών (λ.χ. ΑΕΠΙ, ΟΣΔΕΛ, κλπ) και το αποδίδουν σε ετήσια βάση στους δημιουργούς - μέλη τους. Οι οργανισμοί αυτοί (όλοι ιδιωτικού δικαίου εταιρίες) εποπτεύονται από τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας.

Το σύστημα λοιπόν που επιλέγει ο νομοθέτης για να μην επεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή κάθε χρήστη είναι το τεκμήριο παραβίασης και η εισαγωγή "συλλογικών" δικαιωμάτων που αναδιανέμονται στην κοινότητα των δημιουργών, όπως αυτοί εκπροσωπούνται από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Το σύστημα αυτό έχει δεχθεί σοβαρή αμφισβήτηση, διότι όπως εύστοχα έχει πει και ο Παναγιώτης Βρυώνης, είναι σαν να φορολογείς τον επόμενο δημιουργό: αυτός που αγοράζει χαρτί ή άλλα υλικά μπορεί να το κάνει για να δημιουργήσει κι όχι για να αντιγράψει και να εμποδίσει την κανονική εκμετάλλευσης του έργου. Εξάλλου, ο νόμος είναι αντιφατικός: αφενός αναγνωρίζει ένα πεδίο ιδιωτικότητας από την απλή αναπαραγωγή έως το σημείο που δεν εμποδίζεται η κανονική εκμετάλλευση κι από την άλλη επιβαρύνει όλα τα υλικά με το συλλογικό δικαίωμα.



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φίλτατε e-Lawyer σε ότι αφορά το θέμα που έθιξε o K.σ-Μ το άρθρο 25 “χρήση για λόγους ενημέρωσης”, δεν αρκεί;

http://elawyer.blogspot.com/2008/10/blog-post_5776.html

http://el.wikisource.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82_2121/93#.CE.86.CF.81.CE.B8.CF.81.CE.BF_25:_.CE.A7.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B7_.CE.B3.CE.B9.CE.B1_.CE.BB.CF.8C.CE.B3.CE.BF.CF.85.CF.82_.CE.B5.CE.BD.CE.B7.CE.BC.CE.AD.CF.81.CF.89.CF.83.CE.B7.CF.82

Υπάρχει περίπτωση κάποιος να έχει παραχωρήσει τα δικαιώματα ενημέρωσης του κοινού σε ορισμένα μόνο μέσα, οπότε μόνο εκείνα, αποκλειστικά, να μπορούν να μεταδώσουν την πληροφορία;

Οι όποιες διαφωνίες προκύπτουν, έχουν να κάνουν με τον τρόπο σκέψης που έχει ο καθένας μας και φυσικά των πολιτικών πεποιθήσεών μας. Φυσικά και σε μια καπιταλιστική κοινωνία που ο κάθε ένας αποσκοπεί στην συσσώρευση πλούτου, πρώτα θα βάλει το προσωπικό κέρδος και μετά το κοινό καλό, οπότε λογικό είναι τα πνευματικά έργα να αποτελούν προϊόντα και σαν αυτά να αντιμετωπίζονται, όπως τα λάχανα και οι πατάτες στο μανάβικο. :-)

Σε συνέχεια λοιπόν των αναπάντητων ερωτημάτων μου, http://elawyer.blogspot.com/2008/10/e.html προσθέτω το ερώτημα: Που τελειώνουν τα ατομικά δικαιώματά μου και που αρχίζουν τα έννομα οικονομικά συμφέροντα των εταιριών, γιατί η “κανονική εκμετάλλευση του έργου” σαν έννοια είναι αρκετά αόριστη, σε βαθμό να μπορεί να υπερβεί του δικαιώματός μου να χρησιμοποιήσω το οποιοδήποτε έργο με όποιο τρόπο θέλω, εφόσον πάντα γίνεται καθαρά και μόνο για ιδιωτική χρήση.

Εφόσον μπορώ να δω ένα έργο που μου έστειλε ο φίλος Jack, το οποίο κατείχε νόμιμα, μπορώ και να το σχολιάσω κατά την αναπαραγωγή του. Αν κάποιος φίλος/συγγενής που παρακολουθεί το έργο μαζί με εμένα, με ρωτήσει, “ρε συ Δημήτρη, τι είπε αυτός τώρα;” και εγώ του απαντήσω, τότε στην ουσία αποδίδω προφορικά στα ελληνικά τους διαλόγους. Αν τώρα θεωρήσω φρόνιμο, για να μην με ρωτάει κάθε λίγο και λιγάκι, εξαρχής να αποδώσω γραπτώς τους διαλόγους στα ελληνικά και να το δούμε παρέα το έργο, με την μόνη διαφορά ότι εκείνος θα βλέπει και τους υπότιτλούς μου, που είναι το κακό και που είναι η παρανομία; Στο ό,τι στην πρώτη φορά γίνεται η απόδοση προφορικά, ενώ μετά είναι γραπτό κείμενο;

Θα ξαναρωτήσω λοιπόν, γιατί στο άρθρο 3 παράγραφος 2 “Δημόσια θεωρείται κάθε χρήση ή εκτέλεση ή παρουσίαση του έργου...” γίνεται αναφορά στην δημόσια χρήση; Μήπως αν η οποιαδήποτε χρήση σε κλειστό συγγενικό και φιλικό κύκλο, δεν θίγει τα έννομα οικονομικά (και μή) συμφέροντα του παραγωγού και των εταιριών που έχουν αγοράσει από αυτόν τα δικαιώματα;

Η δημόσια διανομή των υποτίτλων θα μπορούσε να αποτελέσει έναυσμα (παρακίνηση αν θέλετε) κάποιος να βρει με παράνομο τρόπο ένα έργο για να το δει, έργο που χωρίς υπότιτλους δεν θα έβλεπε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάρα πολλοί χρήστες, αν όχι όλοι, έχουν βρει τα video με καθ' όλα νόμιμο τρόπο, αφού μεταξύ κλειστών κοινοτήτων (private trackers) δεν είναι παράνομη η ανταλλαγή αρχείων ή τουλάχιστον δεν έχει βγει κανείς να υποστηρίξει το αντίθετο.

Οπότε χτυπάνε το σαμάρι για να ακούσει ο γάιδαρος, αλλά δεν μπορεί να ξέρει εξαρχής ένας ερασιτέχνης μεταφραστής αν οι υπότιτλοί του θα χρησιμοποιηθούν με παράνομα αποκτηθέντα video, ούτε φυσικά και μπορεί να θεωρηθεί ηθικός αυτουργός αυτής της πράξης, ενώ η δημόσια διανομή τους μπορεί να γίνει από ένα από τα μέλη του κλειστού κύκλου του, τα οποίο έδωσε τους υπότιτλους και τα video σε δικό του κλειστό κύκλο, και αυτοί στον δικό τους, άρα για να μην το πολυλογούμε, έγινε δημόσια διανομή, χέρι-χέρι.

Οι εποχές έχουν αλλάξει, η τεχνολογία τρέχει, κάποτε ήταν αδύνατο κάποιος να στείλει σε φίλους και γνωστούς με το ταχυδρομείο δίσκους βινυλίου, αν και με τα κασετόφωνα εγγραφής και τα vcr από τότε υπήρξαν προβλήματα, αλλά σήμερα το δίκτυο μας έχει φέρει όλους πιο κοντά, οπότε προκειμένου να σταματήσουν σε ηθικό επίπεδο την ανταλλαγή αρχείων μεταξύ φίλων και γνωστών, πάσαραν την έννοια της “πειρατείας” και εμείς την υοθετήσαμε, αφού δεν είχαμε γνώση της νομοθεσίας -και φυσικά ακόμα δεν έχουμε- αφού δεν υπάρχει δεδικασμένο.

Οπότε, αν τίθεται θέμα παρανομίας, ας βγουν να πουν από πόσα άτομα μπορεί να απαρτίζεται ένα κλειστό κοινωνικό σύνολο, μεταξύ του οποίου η ανταλλαγή των αρχείων δεν θίγει την κανονική εκμετάλλευση ενός έργου, αλλά αν ένα άτομο είναι μέλος σε δυο σύνολα, τότε λειτουργεί γεφυρωτικά, οπότε το μόνο που μπορούν να κάνουν για να σταματήσουν αυτή την ανταλλαγή, είναι να την απαγορεύσουν τελείως, ακόμα και σε αυτό το μικρό κλειστό φιλικό/συγγενικό περιβάλλον.

Μήπως αυτό δεν ζήτησαν να γίνει και οι φίλοι μας οι Γάλλοι; Όμως έτσι δεν οδηγούμαστε σε ένα νέο μεσαίωνα;

Ευτυχώς που οι νομοθέτες έχουν προβλέψει στα άρθρα 18-26 την χρήση έργων χωρίς άδεια του δημιουργού για λόγους ενημέρωσης και εκπαίδευσης και θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αγαπητέ e-Lawyer να αναφερθείτε σε αυτά τα άρθρα, όπως αναφερθήκατε και στα υπόλοιπα, ώστε η ενημέρωσή μας να είναι πλήρης.

Με φιλικούς χαιρετισμούς, Δημήτρης.

e-Lawyer είπε...

Όπως βλέπετε ήδη έχω φτάσει την ανάλυση στο κεφάλαιο των περιορισμών της πνευματικής ιδιοκτησίας, δηλ. στο άρθρο 18. Συνεχίζω και θα ασχοληθώ με το σύνολο του νόμου 2121.

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...