Τετάρτη, Ιανουαρίου 23, 2008

Ντοκιμαντέρ για το blogging: πολλή θεωρία και καθόλου fun

Παρακολουθώντας το άκρως σοβαροφανές ντοκιμαντέρ της ΕΤ-1, βαρέθηκα να ακούω κλισέ και κοινούς τόπους για την νέα υδρόγειο σφαίρα που ανακάλυψαν οι πασιχαρείς δημοσιογράφοι, στους οποίους συγκαταλέγω όλους ανεξαιρέτως όσους μίλησαν, ακριβώς λόγω του προφανούς: γράφουν σε blog- άρα δημόσια.

Ο κ. Ανδριωτάκης συνηθίζει να αναμασά την άποψη ότι τα blogs είναι το "ξαναμοίρασμα της τράπουλας" όσον αφορά την ενημέρωση. Ευτυχώς, δεν το ξανάκουσα στο φιλμ. Δύσκολο να τεκμηριωθεί όταν ακούγεται από έναν ούτως ή άλλως δημοσιογράφο και συγγραφέα - και δεν εννοώ μόνο τον κ. Ανδριωτάκη, αλλά τους περισσότερους από όσους μίλησαν στο ντοκιμαντέρ. Δημοσιογράφοι ήταν, δημοσιογράφοι είναι, δημοσιογράφοι θα είναι. Νομικός είμαι "έξω", νομικά μιλάω, συνήθως, και εδώ. Ποιο "ξαναμοίρασμα"; Τα comments;

"Τα καλύτερα κείμενα είναι αυτά που γράφουν όσοι δεν είναι επαγγελματίες γραφιάδες", ειπώθηκε σε αυτό το φιλμ. Πολύ σέξι ατάκα: ακυρώνει με αβάσταχτη ελαφρότητα όσους αντιμετωπίζουν με την συγκέντρωση, την αφιέρωση, την ευθύνη, τον προγραμματισμό, και την αφοσίωση που προσήκει σε κάθε επαγγελματισμό την διαδικασία και την περιπέτεια της γραφής. Αυτούς που αφιερώνουν ένα, δύο ή και περισσότερα χρόνια για να γράψουν ένα βιβλίο, για το οποίο κάποιοι θα πληρώσουν για να το αγοράσουν και να το διαβάσουν. Το γεγονός ότι είστε δημοσιογράφος, αγαπητέ κύριε (ξεχνάω το όνομα), δεν σημαίνει ότι ο επαγγελματίας γραφιάς ταυτίζεται με τις προσλαμβάνουσες που έχετε από το προσωπικό που εργάζεται στις επιχειρήσεις Τύπου.

"Το επαγγελματικό blog χαλάει την μαγεία του μέσου", είπε η συμπαθέστατη x-psilikatzou. Γιατί δεν αφαιρεί τότε από το blog της το μπάνερ με το βιβλίο της, το οποίο επαγγελματικότατα διατίθεται προς πώληση σε βιβλιοπωλεία; Μα γιατί δεν της αφαιρεί τίποτα από την αποδοχή που έχει από τους αναγνώστες της. Ποια "μαγεία"; Δεν βρίσκω καμία απολύτως "μεταφυσική" σε ένα μέσο, του οποίου η λειτουργία είναι απολύτως εξηγήσιμη και η απήχησή του εύλογη - λόγω του ότι αφενός είναι δωρεάν κι αφετέρου συνοδεύεται από το κερασάκι της συμμετοχής σε δημοσιότητα. Και να τελειώνουμε, επιτέλους, με τις σεμνοτυφίες και το άγχος μήπως μας επηρεάσει η διαφήμηση. Καλά κάνει ο κύριος Ανδριωτάκης και οι υπόλοιποι bloggers-συγγραφείς που χρησιμοποιούν άμεσα (ή έμμεσα) κάθε βήμα που τους διατίθεται, ακόμη και το κρατικό κανάλι, προκειμένου, εκτός των άλλων, να υπογραμμίσουν τη σχέση τους με το blogging, η οποία έχει αναλυθεί εκτενώς και σε έργα τους, τα οποία διατίθενται κανονικότατα προς πώληση. Δεν υπάρχει τίποτε το αρνητικό στο να αμείβεται ένας πνευματικός δημιουργός για τις υπηρεσίες παραμυθίας που παρέχει.

"Σήμερα ο κάθε απλός γραφιάς μπορεί να γίνει εκδότης του εαυτού του", είπε ο ευπροσήγορος εκδότης κ. Μαραθιάς, ο οποίος σε μια άλλη εκδήλωση (στον Ιανό) είχε πάντως παραδεχθεί ότι τα βιβλία των bloggers δεν είχαν την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία. Δεν νομίζω ότι ο κάθε "απλός" γραφιάς μπορεί να δημοσιεύσει το έργο του μόνο χάρη στο blogging. Στα 20 μου πήγα ως "απλούστατος" γραφίας το πρώτο μου βιβλίο σε 4 μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς δέχτηκε να το δημοσιεύσει. Από τότε έχω δει να εκδίδονται άλλα πέντε βιβλία μου (και ετοιμάζονται άλλα δύο). Ουδέποτε πληρωσα για να εκδοθεί έργο μου- αντιθέτως αποκόμισα ορισμένα κέρδη από τις πωλήσεις τους. Όχι χάρη στο blog μου. Το blog μου το έχω όχι μόνο για να δω δημοσιευμένα τα κείμενά μου - με ενδιαφέρει, όπως και τους περισσότερους "απλούς γραφιάδες" νομίζω, το άμεσο feed back και η περιπέτεια του διαλόγου πάνω σε ένα κείμενό και ορισμένες θέσεις μου. Η διάδραση είναι που κάνει τη διαφορά, όχι η πρόσβαση στη δημοσίευση. Οι πάντες ξέρουν ότι αν κάνουν το έργο τους μια γύρα σε όλους τους εκδοτικούς οίκους, αποκλείεται να μείνει αδημοσίευτο. Ίσως όχι εκεί που θέλουν, αλλά πάντως θα βγει. Η ευκολία του blogging από την άλλη, θα μπορούσε -ας υπερβάλλω- να θεωρηθεί, υπό συνθήκες, ότι μερικές φορές είναι και εις βάρος της ποιότητας.

"Δεν θα μου πει η αγορά πως να μιλήσω εγώ", είπε, μάλλον αυτάρεσκα ο συγγραφέας κ. Τριαρίδης, για τον οποίο δεν γνώριζα ότι έχει blog. Χρειάστηκε να μάθω από ένα συμβατικό μέσο, όσο η ΕΤ-1, ότι ο κ. Τριαρίδης είναι συγγραφέας και blogger. Έπρεπε να τον επιλέξει ένας σκηνοθέτης ενός ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης για να τον γνωρίσω.

Η αγορά υπάρχει όπου υπάρχουν κριτικοί νόες. Όχι μόνο όπου υπάρχει αγοραπωλησία και εμπόριο. Η αγορά - με την παλαιά έννοια- θα αποφανθεί όχι αναγκαστικά για το "πως θα μιλήσει κάποιος", αλλά για το "πως θα μιλήσει κάποιος, αν θέλει να τον ακούσουν οι άλλοι".

Συνολικά, το ντοκιμαντέρ δεν μου άρεσε γιατί ήταν μονόπλευρο, είχε μόνο αναλύσεις, δεν είδαμε τα πιο "επώδυνα", πιο ανατρεπτικά, πιο αστεία blogs. Δεν μίλησε κανείς για τα blogs που έκλεισαν, για την υπόθεση του blogger που διώκεται, για τα blogs που κάνουν αποκαλύψεις και "αποκαλύψεις" χωρίς να τηρούν στοιχειώδεις αρχές, όπως η διασταύρωση και η τεκμηρίωση.

Τελικά, όμως, δεν μου άρεσε, επειδή δεν είχε πλάκα και ανατροπή και επειδή, τόσες χιλιάδες blogs μετά, δεν μου αρκεί να συζητάμε ακόμα για τον "σατιρικό και προάντων ασεβή" μέσο πουριτανό blogger που ενοχλείται απο τα αστεία του Ηλία Ψηνάκι.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα!!

Ανώνυμος είπε...

«Γιατί δεν αφαιρεί τότε από το blog της το μπάνερ με το βιβλίο της, το οποίο επαγγελματικότατα διατίθεται προς πώληση σε βιβλιοπωλεία; Μα γιατί δεν της αφαιρεί τίποτα από την αποδοχή που έχει από τους αναγνώστες της»

Δεν ξέρω αν το banner αφαιρεί ή προσθέτει τίποτα για τους τρίτους, για μένα όμως είναι ακριβώς αυτό που υποστήριξα. Η απόδειξη της μαγείας του μέσου. Και λέγοντας «μαγεία» δεν εννοώ καμιά μεταφυσική, αν και δικαίως αρκετοί στην θέση μου, μόνο ως μεταφυσική θα εκλάμβαναν το γεγονός ότι κατάφερα να εκδόσω βιβλίο (δεδομένου πως όταν το βιογραφικό σου γράφει ένα ξερό «απόφοιτη Λυκείου» π.χ., ούτε τον θυρωρό του εκδοτικού δεν περνάς). Εννοώ λοιπόν την ίση αντιμετώπιση, το βήμα να ακουστείς. Για μερικούς ξέρεις, αυτό είναι μαγεία.

Τέλος, λέγοντας «επαγγελματικό» μπλογκ δεν εννοώ κάποιον που βάζει διαφημίσεις ή βγάζει χρήματα από το μέσο ή προβάλλει τη δουλειά του. Είμαι με τα χίλια υπέρ της διαφήμισης στα blogs. Αυτό που εννοώ είναι «επαγγελματικό» με την ηλίθια έννοια του θα-σας-πιάσω-κότσο, δηλαδή η χρήση πλάγιων τρόπων διαφήμισης ή αυτοδιαφήμισης, όπως επίσης και η μεταφορά πρακτικών άλλων μέσων στο internet. Ε, πώς να το κάνουμε είναι γελοίο π.χ. να κάνω post με τίτλο «διαβάστε αύριο στην ψιλικατζού πώς ο τάδε έκλεψε την τάδε». Αυτά.

(να ενημερώσω μόνο ότι δεν πρόλαβα να δω το ντοκυμαντέρ για να έχω άποψη για τα υπόλοιπα που ακούστηκαν και την κριτική που κάνεις – και μεταξύ μας, δεν θυμάμαι καλά καλά τι είπα εγώ) :)

e-Lawyer είπε...

Ok, νομίζω ότι είμαστε εκπαιδευμένοι στο να καταλάβουμε πότε υπάρχει γκρίζα διαφήμηση και πότε όχι. Δύσκολο να μας πιάσουν κότσους, νομίζω. Κατά τ' άλλα, συμφωνούμε.

Πάντως οι φήμες ότι είσαι ένα γλυκύτατο πλάσμα επιβεβαιώθηκαν!

Rodia είπε...

Το βρηκα απλως διστακτικο το ντοκυμαντερ. Δε γινοταν αλλιως -νομιζω.
..αλλο να πετας ελευθερα και αλλο να κολυμπας σε αγνωστα νερα, με κινδυνο να σε... ψαρεψουν κιολας!..

Oneiros είπε...

Κι επιπλέον, ένα ντοκιμαντέρ που ήταν αφιερωμένο σε μιά ψηφιακή κοινωνία που λειτουργεί με νέες ελευθεριάζουσες αντιλήψεις για τα πνευματικά δικαιώματα, εμπίπτει στο περιοριστικό κι αναχρονιστικό copyright της ΕΡΤ (όπως και το υπόλοιπο ψηφιακό αρχείο) και δε μπορεί να αναμεταδοθεί. Αυτό κι αν είναι ειρωνία...

Old Boy είπε...

«απο τα αστεία του Ηλία Ψηνάκι»
Ψηνάκι όπως λέμε Χατζηδάκι;
Το τελικό γιώτα εισηγείται ίσως υποσυνείδητα τον σεβασμό και το δέος σου για τον άνδρα (και τα αστεία του);
Xατζηδάκις - Ψηνάκις - Καμπουράκις (κάνει κι αυτός αστεία, τα οποία ενοχλούν το μέσο πουριτανό τηλεοπτικό κανάλι).

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό κείμενο που κριτικάρει την ελαφρότητα κάποιον δημοσιογράφων.

e-Lawyer είπε...

@oldboy: φτύσ' τα μπούτια σου.

Ανώνυμος είπε...

μετριάζομαι

όμως

ένας που ενοχλείται έχει ένα σκοπό

αυτό τον σκοπό ενδέχεται να εξηγεί αποκαλύπτοντας την απόφασή του να ενοχληθεί

πράγμα που ίσως και κάτι να σημαίνει
αλλά που στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με την περιπέτεια όχι της γραφής μα με κάτι πιο πραγματικό

έχω πει στον Old-boy ότι είναι φασίστας επειδή μιλάει φασιστικά ανίκανος να εξηγήσει γιατί για τις συγκεκριμένες ιδέες του ψόφου ούσες και μας παραθέτει θα πρέπει και εμείς να πάθουμε έρωτα - δεν πρέπει

και ο φασισμός του είναι ότι ούσος δούλος να πούμε επιθυμεί να αποφασίσει ελευθερία με τη σύγκριση του πραγματικού - άρα του ζωτικού - με την ιδέα του ελέγχου - ανθύποτε στην πράξη

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

ύστερα

ένας άνθρωπος δεν γίνεται να είναι - να είναι - χάλια. μπορούν όμως οι σκέψεις του να ορέγονται ψόφο -
αυτή την καταθλιψάρα έχει πάθει η ανθρωπότητα

και κυρίως εκείνοι που αποφασίζουν για την πάρτη μας και την πάρτη τους να μιλούν με το κριτήριο της ομαδοποίησης.

καταργούν λοιπόν τη ληθαπόφασή τους, να ελευθερωθούν -

όλα αυτά τα άραχνα και άραχλα δεν ξέρω γιατί πρέπει και άλλους ανθρώπους να επηρεάζουν

ίσως επειδή πονούν στη σύγκριση οι άνθρωποι -

παρατηρώ όμως κάτι που πολύ μου αρέσει. ενώ ο e-lawyer με το λόγο του μπορεί να σταθεί σε ένα μπλογκ ας πούμε ξενικό, στην απογύμνωση του εόντος, οι Ιστολόγοι και οι σατιρικοί κομουνιστές ΔΕΝ.

αν ο φασισμός κυριαρχεί παντού και αν οι άνθρωποι σκέφτονται με κριτήρια ζόφου, έπεται ότι μιλούν φασιστικά...

Γνοφάρω τώρα τα ζαράκια μου αχ.

e-Lawyer είπε...

που είσαι αγόρι μου και σε χρειαζόμαστε μέρες που είναι.

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...